Wij gingen op zoek naar jongeren die iets betekenen in de energietransitie. Tijd om het gesprek aan te gaan. Om elkaar beter te begrijpen en samen vooruit te komen.
"Wil je het verschil maken? Ga dan in dat vakgebied werken en draag echt iets bij"
Coco Hennissen is 23 jaar oud en werkt als trainee bij de RES Noord- en Midden Limburg: haar eerste duurzaamheidsopdracht. Hierna volgen er nog twee bij andere opdrachtgevers. Duurzaamheid en de energietransitie zijn een rode draad door haar leven. Maar waar komt haar motivatie om bij te dragen aan deze transitie vandaan? Wat is haar achtergrond en hoe denkt zij andere jongeren mee te nemen?
Coco vertelt: “Ik heb op de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU) de opleiding kunst en economie gevolgd. Dit lijkt een beetje op de kunstacademie, gecombineerd met een businessopleiding. Ik volgde daarbij dus ook vakken als commerciële economie, projectleiding en marketingcommunicatie. Je leert eigenlijk samenwerken met creatieve mensen, zodat je als manager goed daarmee om kunt gaan. Tijdens mijn studie kreeg ik voor het eerst te maken met maatschappelijke vraagstukken. Die behandelden we met de Design Thinking methode. Duurzaamheid was één van de onderwerpen, dus ik denk dat dat mijn eerste aanraking op werkgebied was.”
Toch niet commercieel?
Na het afronden van haar studie stond de hele wereld stil door de coronacrisis. Coco verhuisde van Utrecht terug naar Roermond en ging op zoek naar haar eerste ‘echte’ baan. “Ik kwam terecht bij een ICT consultant in Heerlen. Daar werd ik meteen met mijn neus op de feiten gedrukt: die commerciële wereld was niets voor mij. Ik ben geen ondernemer, ik word niet warm van geld verdienen en ik ben allergisch voor die steeds maar meer winst gedachte.”
Wat ze dan wél wilde? “Ik wilde iets bijdragen, mensen helpen. Mijn moeder werkte als projectleider duurzaamheid bij een gemeente. Ik wist dus wat haar functie inhield en ik dacht: dat wil ik ook. Een zwakte van gemeentes vind ik dat ze je niet aannemen zonder ervaring”, aldus Coco. “Zo kwam ik terecht bij een traineeship van RichtingZuid. Zij matchen je achtergrond en interesses met verschillende opdrachten in de regio. Ik gaf aan dat ik drie duurzaamheidsopdrachten wil omdat daar mijn interesse ligt.”
Kwartiermaken en de arbeidsmarkt
“Mijn opdracht is op dit moment tweeledig. Ik ondersteun enerzijds de kwartiermaker van de RES NML bij het uitwerken van een nieuwe organisatievorm. Anderzijds houd ik me bezig met een arbeidsmarktvraagstuk. Hoe werven we jongprofessionals en hoe creëren we een aantrekkelijke positie op die arbeidsmarkt? Hier komt een advies uit wat ik oplever aan alle partners van de RES NML.”
Maar dat is niet het enige. Coco zit namelijk niet snel stil. “Ik vind het leuk om mijn kennis van het vak te verbreden. Op school heb ik vooral het organisatorische gedeelte van mijn werk geleerd. Op technisch- en inhoudelijk gebied weet ik nog te weinig van het vak. Als er cursussen of workshops georganiseerd worden, dan ben ik erbij.”
Jong geleerd…
Door haar moeder en opleiding speelt duurzaamheid dus al vroeg een grote rol in haar leven. Maar of Coco altijd al wist dat ze deze kant op wilde? “Ik denk dat ik onbewust al op jongere leeftijd geïnspireerd werd door mijn moeder. Ik vond het interessant wat zij deed en vond het leuk om mee te gaan. Zo was ik erbij toen de eerste Limburgse zonnepanelenbloem in Panningen werd geïnstalleerd. Het is tof om te zien wat allemaal kan om energie op te wekken en te besparen. Daarnaast ben ik in mijn privéleven ook bezig met klimaatverandering. Wat kan ik doen om dat tegen te gaan? Ik kan mijn stem laten gelden tijdens verkiezingen, maar hoe tof is het om daadwerkelijk iets bij te dragen?”
Ook in haar omgeving ziet Coco de interesse van anderen in haar werk toenemen. “Ik moet zeggen dat ik best wel wat vrienden heb die ook met duurzaam leven bezig zijn. Minder vliegen, meer vintagekleren, geen vlees eten. Maar zij werken allemaal niet in dit werkveld. En ik heb natuurlijk ook vrienden die er helemaal niet mee bezig zijn. Toch zie je dat door de energiearmoede iedereen er wel mee geconfronteerd wordt. Ik vind het leuk om dan te helpen en advies te geven. Laatst heb ik zelfs mijn huurbaas gemaild of wij ook niet iets kunnen doen om ons pand te verduurzamen.”
Jongeren en de RES
Als projectgroep RES NML oriënteren we ons op mogelijkheden om jongeren bij de RES en onze opgave te betrekken. Coco is hier met haar onderzoek veel mee bezig. “Jongeren betrekken is ontzettend lastig. Waar en wanneer begin je? Kinderen maken vanaf groep vijf of zes al gebruik van een mobiele telefoon. Vanaf dat moment worden ze blootgesteld aan wat er speelt in de wereld. Misschien moet je daar al aanwezig zijn met een inspirerende wake-up-call. Degene die dan echt geïnteresseerd zijn, blijven wel aangehaakt of haken misschien op latere leeftijd aan.
Ik geloof niet dat de RES NML per se de juiste partij is om jongeren te inspireren en bij de energietransitie te betrekken. Ik geloof wél dat de RES iets kan uitwerken waar gemeenten iets aan hebben en wanneer nodig gebruik van kunnen maken.” En wat Coco jongeren op het hart zou willen drukken? “Interesseer je voor de wereld om je heen. Kijk naar wat er écht gebeurt. Wil je het verschil maken? Ga dan in dat vakgebied werken en draag echt iets bij.”